एका पुण्यात्म्याच्या पवित्र स्मृतीला सादर 🙏🏽🙏🏽

 

                                                                                                                                                                                                    २४-१०-२३  

प्रिय नचु                                                                                                                                                                

आज मी तुला खूप दिवसांनी तुझ्या खास लाडक्या नावाने हाक मारत्येय, त्याला कारण हि तसच आहे. सकाळी घरातून निघताना तुला सांगितलं होतच मी दर वेळेप्रमाणे आणि ग्राउंड वर हि 'य' वेळेला तुझी आठवण आलीच नेहेमी प्रमाणे, डोळ्यात अश्रू उभे राहू नयेत असा अयशस्वी प्रयत्न असतो माझा, पण निदान हल्ली समोरच्यांना कळणार नाही याची काळजी घेतात ते! असो. 

मुख्य मुद्दा आधी सांगते - तुला माहित्येय आज मी १०८ सूर्य नमस्कार पूर्ण केले ग्राउंड वर, आणि आधी तिथेच त्या क्षणाला तुझी जोरदार आठवण आली, तुला उचकी आलीच असेल नक्कीच! गेल्या आठवड्यात आधी घरी १०८ घातले, तेव्हा तु समोरच होतास, मला ढसाढसा रडू आलेलं, ते ही तू पाहिल होतंस नं !! 

आईला फोने केला आणि विचारलं कि तुझा काय अंदाज आहे ,तेंव्हा आई मला म्हणाली 'तू अचाट झालीयेस'!

नचु या सगळ्या मागे तुझी खूप मोठी प्रेरणा आहे मला. सरांचा क्लास करणं सुरु केला, तेव्हा सुरुवातीला माझा दररोजचा क्लास संपण्याची आणि तुझी घरी येण्याची वेळ एकच होती. 

मी खूप दमलेली आणि घामाने निथळताना बघून तुला खूप काळजी वाटायची आणि अत्यंत काळजीच्या स्वरात तू मला म्हणायचास - 'वंदना आपण दोघंच असतो अगं इथे, 

तुला काही त्रास झाला तर कस करायचं'? तुझ्या स्वरातली ती काळजी मला कळत होती,आणि तू मला demotivate करत नाहीयेस हे हि अगदी पक्का माहिती होतं,पण माझाही निश्चय ठाम होता तेव्हा, आता सुरुवात झालीये छान regular routine ची तर आता अजिबात थांबायचं नाही. यथावकाश दुपारचा क्लास सकाळी माझ्या नेहमीच्या व्यायामाच्या वेळेला सुरु झाल्यावर, जर मी दोन दिवस क्लास केला नाही, तर तूच मला विचारायला लागला होतास - काय ग क्लास का नाही करतेस?

तुझ्या अशा प्रश्नाने मला नेहमीच बळ दिलंय, सातत्य राखण्याची प्रेरणा दिलीय. इतर हि वाचन, लेखन, sport events, कुठलीही activity असू दे माझ्या सहभाग घेण्याला,तू कायमच प्रोत्साहन दिलंस, मी छोटस जरी काहीही achieve केलं, तरी तुझ्या डोळ्यांमधून माझ्या साठी असलेलं ओसंडून वाहणारं प्रेम बघताना मला धन्य धन्य  वाटायचं. 

मी खूप miss करते रे ते आता!!! माझ्या कृतीमागे असलेलं तुझं पाठबळ, तुझा माझ्यावर चा ठाम विश्वास, तुझं माझ्यासाठी असण, या सगळ्याची उणीव भरून निघणं शक्य 

नाही, याची पूर्ण जाणीव आहे मला, आणि या उणीवेच्या जाणिवेतूनच एक निर्धार मनोमन पक्का होत चाललाय नचु - लेखन,नियमित आणि जास्त करण्याचा!

आपण या २६.५ वर्षांमध्ये जे कडू-गोड अनुभव पदरी बांधले, अनेक कठीण प्रसंग झेलले, जीवावरच दुखणं जगलो, आणि त्या बरोबरीने अनेक चांगली माणसं बघितलं, खूप चांगले अनुभव घेतले, त्या विषयी सविस्तर लिहून काढायचं हळू हळू पक्कं होतंय अंतरात! तुझी साथ आहेच, याची खात्री आहे मला. 

पाडव्याला ब्लॉग लिहिणं सुरु केलं होतं, पण नंतर काही लेखन केलं ते ब्लॉग मध्ये नाही लिहिलं, आता मात्र नियमित लिहायचा निर्धार पक्का झालाय. 

नेहमी प्रमाणे सत्गुरू स्वामी माधवानंदांचा आणि बुद्धी आणि वाणी च्या देवतांचा श्री गणपती आणि श्री सरस्वती माता यांचे हि आशीर्वाद असावेत  यासाठी त्यांना आदर पूर्वक नमन करून आत्ता थांबते आणि पुन्हा लवकरच लिहायचा प्रयत्न करते. 

तुझीच 

वंदना